Piše: Danilo Popović
Foto: Printscreen/ Youtube: Crvena zvezda/ Legende Marakane|Siniša Mihajlovic
U bogatoj fudbalskoj istoriji brojni igrači donosili su radost i uzbuđenje zaljubljenicima u najvažniju sporednu stvar na svetu.
Sjajnim golovima, borbenim uklizavanjima ili fenomenalnim odbranama mnogi asovi upisivali su svoje ime u večnost i na taj način osiguravali da nikada ne budu zaboravljeni.
U skromnim životnim uslovima jedne radničke porodice, nastanjene u malenom mestu Borovo, rastao je dečak čija je leva noga bila jedna od najboljih u istoriji ove igre. Njegovo ime bilo je Siniša Mihajlović.
Rođen je 20. februara 1969. godine u Vukovaru. Otac Bogdan bio je vozač kamiona, dok je majka Viktorija radila u fabrici koja se bavila proizvodnjom gume i obuće.
Siniša nikada nije skrivao da mu je odrastanje bilo teško. Svojevremeno je ispričao kako je, zbog nedostatka novca, u nekim trenucima morao da deli jednu bananu sa bratom, ali da je upravo ta banana bila najukusnija hrana koju je pojeo u životu.
Bogatu fudbalsku karijeru započeo je 1986. godine u fudbalskom klubu Borovo, gde se zadržao dve sezone i odigrao 41 utakmicu.
Nakon dve godine provedene u Borovu, prelazi u novosadsku Vojvodinu, gde oblači dres stare dame u 73 navrata i započinje saradnju sa trenerom Ljupkom Petrovićem. Upravo sa njim 1991. godine, u dresu Crvene zvezde, osvaja trofej Kupa evropskih šampiona, što predstavlja krunu njegove igračke karijere.
OD ISTOG AUTORA:
Te godine Mihajlović je briljirao svojim nestvarnim potezima, ali se najviše izdvaja polufinalna utakmica protiv minhenskog Bajerna, gde je popularni Miha najpre zatresao mrežu Bavaraca iz slobodnog udarca, nakon nepunih pola sata igre, da bi u sudijskoj nadoknadi vremena, posle Mihajlovićevog centaršuta, došlo do autogola Augenthalera i Zvezdinog prolaska u finale.
Godine 1992. započinje svoju internacionalnu karijeru potpisavši ugovor sa italijanskom Romom.
Dres Vučice nosio je dve sezone, u kojima je pružao solidne partije, ali nije krio nezadovoljstvo zbog prekomande na poziciju levog beka.
Posle dve sezone napušta Rim, ali ne i Italiju, te potpisuje ugovor sa Sampdorijom, koja je godinu dana pre Mihajlovićevog potpisa bila treći tim italijanskog prvenstva.
Dres Sampdorije oblačio je 110 puta i tresao mrežu u 12 navrata.
Sezona 1998/99. za Mihajlovića znači povratak u Rim, ali ne u bivši klub Romu, već u redove gradskog rivala Lacija, u čijem je dresu jednom prilikom postigao het-trik iz slobodnih udaraca- što je u fudbalskoj istoriji pošlo za rukom još samo i Đuzepeu Sinjoriju.
U sezoni 1999/00. Siniša i družina ostvaruju veliki uspeh i osvajaju duplu krunu u Italiji.
Za nebesko-plave je nastupao do 2004, kada, kao slobodan igrač, menja sredinu i prelazi u milanski Inter, gde nakon dve sezone završava igračku karijeru.
MOŽDA ĆE VAM SE DOPASTI:
Nakon bogate igračke karijere, obeležene sjajnim golovima i trofejima, Mihajlović nedugo zatim uplivava i u trenerske vode.
Tokom trenerske karijere vodio je Bolonju- dva puta, Kataniju, Fiorentinu, Sampdoriju, Milan, Torino i lisabonski Sporting. Bio je selektor Srbije u periodu od 2012. do 2013, a za to vreme je popularne Orlove predvodio u 19 utakmica.
Pored brojnih priznanja koje je Siniša zaradio na terenu, ni ona van njega nisu izostala. Tako je 2006. godine postao počasni građanin Novog Sada, a 2019. i Bolonje.
Inicijativu da nacionalni stadion, čija je izgradnja započela 1. maja 2024. godine, ponese ime ovog velemajstora s loptom, podržale su brojne istaknute ličnosti iz sveta sporta, poput Dragana Stojkovića Piksija, Dejana Stankovića i mnogih drugih.
Gde god da se pojavio, svi su ga cenili i voleli – od rodnog Vukovara pa sve do Italije, gde je ušao u legendu.
Samim tim, vest o njegovoj smrti odjeknula je glasno. Tog 16. decembra 2022. plakao je svako ko je bar jednom čuo ime Siniša Mihajlović. Bio je to jedan od najmračnijih dana u istoriji srpskog sporta.
Dan kasnije, u muzeju fudbalskog kluba Crvena zvezda otvorena je knjiga žalosti, u koju su se upisali brojni prijatelji, sportski radnici, kao i nekadašnji saigrači.
Magija fudbala koju je sa sobom nosio Siniša Mihajlovic bila je u njegovoj levici, a njegovo ime ostaće sinonim za borbu, čast i ljubav prema fudbalu.
